Bhagavad Gita: Chapter 14, Verse 8

த¹மஸ்த்¹வஞானஜம் வித்³தி⁴ மோஹனம் ஸர்வதே³ஹினாம் |

ப்¹ரமாதா³லஸ்யனித்³ராபி⁴ஸ்த¹ன்னிப³த்³னாதி¹ பா⁴ரத¹ ||8||

தமஹ---அறியாமையின் முறை; து--—ஆனால்; அஞ்ஞான-ஜம்--—அறியாமையால் பிறந்தது; வித்தி--—அறிக; மோஹனம்--—மாயை; ஸர்வ-தேஹினாம்--—அனைத்து உடலுற்ற ஆன்மாக்களுக்கும்; பிரமாதா--—அலட்சியம்; ஆலஸ்ய--—சோம்பல்; நித்ராபிஹி--—உறக்கம்;தத்--—அது; நிபத்னாதி--—பிணைக்கிறது; பாரத---பரத குலத்தில்---தோன்றிய அர்ஜுனன்

Translation

BG 14.8: ஓ அர்ஜுனா, அறியாமையால் பிறக்கும் தமோ குணம், உருவத்துடன் கூடிய ஆத்மாக்களுக்கு மாயையை உண்டாக்குகிறது. அலட்சியம், சோம்பேறித்தனம், உறக்கம் ஆகியவற்றின் மூலம் எல்லா உயிர்களையும் ஏமாற்றுகிறது.

Commentary

தமோ குணம் என்பது சத்வ குணத்திற்கு எதிரானது. அதன் தாக்கத்திற்கு உள்ளானவர்கள் தூக்கம், சோம்பல், போதை, வன்முறை, மற்றும் சூதாட்டம் மூலம் இன்பம் பெறுகிறார்கள். எது சரி எது தவறு என்ற பாகுபாட்டை அவர்கள் இழக்கிறார்கள், மேலும் தங்கள் சுய விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக ஒழுக்கக்கேடான நடத்தைகளை நாடத் தயங்க மாட்டார்கள். தங்கள் கடமையைச் செய்வது அவர்களுக்குச் சுமையாகி, அதை அவர்கள் புறக்கணித்து, சோம்பலுக்கும் உறக்கத்திற்கும் அதிக நாட்டம் கொள்கிறார்கள். இந்த வழியில், அறியாமை முறை ஆன்மாவை அறியாமையின் இருளில் ஆழமாக இட்டுச் செல்கிறது. அதன் ஆன்மீக அடையாளம், அதன் வாழ்க்கையின் குறிக்கோள் மற்றும் மனித வடிவம் வழங்கும் முன்னேற்றத்திற்கான வாய்ப்பு ஆகியவற்றை அது முற்றிலும் மறந்துவிடுகிறது.